Posts Tagged ‘Þingvellir’

Na een hoop tassengesleep en een gezellige laatste dag in Reykjavík met de Schotten, vertrok ik ‘s avonds met de flybus naar het vliegveld om Jordy op te halen. Zijn vlucht zou om 11.30 landen, wat tien minuten later werd. De ontvangsthal stond bomvol; er waren nog minstens 6 andere vluchten die rond dezelfde tijd aankwamen.
Tegen de tijd dat Jordy eindelijk door de schuifdeuren naar buiten kwam was de hal al bijna leeg en was het ruim twee uur later. De fietsen waren er pas na een uur, en moesten natuurlijk ook nog in elkaar gezet worden. Onze volgende stap was het verdelen van onze spullen; gaat dat ooit passen? vroegen we ons af. Ik had natuurlijk extra spullen mee moeten nemen voor op de boerderij en met onze slaapspullen erbij leek het ineens wel erg veel voor onze fietsjes. Maar in het lage licht van de ‘ondergaande’ zon (die niet onder is gegaan!) lukte het dan toch, en konden we onze eerste kilometertjes IJsland wegtrappen.
Na een stukje gefietst te hebben keken we uit naar een slaapplekje. Over al om ons heen zagen we eindeloos lavaveld en nog meer lavaveld. Van veraf leken hobbelige stukken verraderlijk plat. Uiteindelijk vonden we toch een plekje om onze tent op te zetten en rond 4 uur lagen we dan eindelijk in onze tent.

Vlakbij ons slaapplekje

De dag erna zochten we onze spullen uit en de overbodige spullen die teveel ruimte in namen of niet per se nodig waren lieten we achter in een sporttas, tussen de rotsen (het zou ons 5.5 week later nog een aangename verrassing brengen…) De rest ging op de fiets en zo vertrokken we echt.
Het was een warme, zonnige dag zonder al te veel wind – kortom erg goed fietsweer. We moesten door Reykjavík zien te komen en aangezien ze in IJsland geen fietspaden hebben rij je gewoon op de autoweg, ook in de drukke buitenwijken van de stad. Dit was even wennen, vooral het invoegen op klaverbladen en het uitwijken voor afslagen… maar we kwamen er doorheen. Uiteindelijk stopten we ‘s avonds in Mosfellsbær, waar we onze tent kwijt konden op een klein grasveldje dat dienstdeed als camping (douchen kon in het plaatselijke zwembad, de WC was een eco-toilet naast het terrein). Klein, maar het voldeed prima en was ook niet te duur. Zo eindigde onze eerste echte fietsdag.

Op weg naar Þingvellir

De dag erna vertrokken we met grauw weer. We reden in de richting van Þingvellir, waar het landschap al snel een stuk heuveliger werd. Toch nog best zwaar al die heuvels! Het werd steeds mistiger en het begon te miezeren; we besloten door te fietsen toen ineens de hemel openbrak. Toen we onze regenpakken tevoorschijn trokken was het eigenlijk al te laat; we waren al zo goed als doorweekt. Toch moesten we verder, en in de stromende regen trapten we door om uiteindelijk op de camping in Nationaal Park Þingvellir aan te komen. Bij de camping zat ook een informatiecentrum met een barretje, dus terwijl we binnen zaten op te drogen genoten we van wat warme chocolademelk en soep met brood – broodjes waarvan ik in de eerste instantie dacht dat ze warm waren (‘Wil je ook een broodje voor ze afkoelen?’) maar toen Jordy ze vastpakte bleken ze gewoon koud te zijn – het lag aan mijn koude handen.
Nadat we opgewarmd waren (en ook wat opgedroogd) zetten we de tent op en gingen we voor het eerst echt koken op ons kleine brandertje: pasta. Iets wat we de halve vakantie zouden eten. Wonderbaarlijk hoe iets simpels zoals spaghetti met pesto en Cup a Soup toe zo heerlijk kan smaken na een dag fietsen door de regen!

De volgende dag bleven we in Þingvellir om te wandelen. Het weer was nog steeds wat grauw en regenachtig, maar ondanks dat kon je er niet onderuit dat de omgeving prachtig was.
Þingvellir is geen ‘gewoon’ nationaal park, het heeft ook een historische betekenis. Naast het feit dat het park precies op de scheiding ligt van twee tectonische platen (de Noord-Amerikaanse en de Europese) – er lopen ook echt grote scheuren door de grond – werd hier in het jaar 930 de Alþing gesticht, het IJslandse parlement. Zo was IJsland in feite de eerste democratie van Europa. Het is dus niet vreemd dat dit gebied voor de IJslanders een grote waarde heeft.

Scheuren in de grond
En natuurlijk ons tentje op de camping!