Inmiddels is de lammertijd alweer bijna voorbij. Na een drukke tijd zijn er van de 650 schapen nog maar zo’n 60 over, waarvan niet eens alle schapen zullen lammeren. Ook is het weer een stuk opgeknapt, het is zelfs een tijdje zo zonnig en warm geweest dat we lekker in ons korte mouwen-shirtje buiten konden lunchen. Ook als de zon zich achter de wolken verstopt is het niet koud, en op een paar stormachtige dagen na is het meestal windstil, of waait het niet al te hard.
Ook het gras heeft de zonnestralen gretig in zich opgenomen en je kunt het bijna horen groeien, zo hard gaat het. Als ik ‘s ochtends op de quad naar de paardenstal rijd en uitkijk over de boerderij kan ik me bijna niet meer voorstellen dat het een maand geleden, toen ik hier aankwam, nog zoveel kaler en grauwer was – en dat er zelfs sneeuw lag.
Nog iets wat zo hard is gegaan, is de tijd. En nog steeds vliegt die voorbij; ik ben hier inmiddels alweer meer dan een maand!

Op dit moment is het dus vrij rustig, met nog maar een paar schapen te gaan. De meeste ooien met lammeren staan inmiddels buiten, maar krijgen nog wel hooi en graan bijgevoerd. Maar de echte topdrukte is voorbij. Op de drukste dagen zag een dag er ongeveer als volgt uit:
‘s ochtends rond 8 uur begint het voeren van de schapen (de taak van Eline & mij, aangezien Jón tot 12 uur ‘s middags slaapt – hij heeft een bed in de schapenstal staan, waar hij ‘s nachts slaapt en om het uur de schapen checkt. Dan gaat hij ‘s ochtends om 5 uur terug naar huis, om te slapen tot de lunch). De schapen krijgen in de ochtend graan, brokken en hooi. Als we bijna klaar zijn met voeren vertrek ik alleen naar de paardenstal terwijl Eline de schapenstal af voert. In de paardenstal staan in de lammertijd niet alleen paarden, maar ook schapen met lammeren waar geen plek meer voor is in de schapenstal. Die voer ik als eerste, daarna mogen de paarden naar buiten en krijgen ze hun hooi. Vervolgens moeten de boxen uitgemest worden en als alles gevoerd en schoongemaakt is kan ik weer terug naar huis. Nog even checken of er wat in de schapenstal te doen is (bijv. hooi of water bijvullen) en om 12 uur is het lunchtijd. Een uurtje pauze en dan om één uur weer terug naar de stal, om schapen te verplaatsen, hooi bij te voeren (de schapen met lammeren krijgen de hele dag door hooi) of om hokjes schoon te maken. Rond drie uur is het weer even tijd om wat te drinken en een broodje te eten, en vaak is er daarna nog wel werk te doen in de stal tot de schapen rond zes uur hun avondmaal krijgen. Rond zeven uur is de dag (voor mij althans) afgelopen, alhoewel dit wel eens verschilde – zo is het wel eens half negen, half acht of, op een juist wat minder drukke dag, half zes geweest.

Nu de meeste schapen gelammerd hebben en bijna allemaal buiten staan is er veel minder te doen in de stal. De schapen die er staan moeten nog wel gecontroleerd worden en hooi krijgen, en natuurlijk blijft er altijd wat schoonmaakwerk te doen, maar de ergste drukte hebben we achter de rug. Voor mij toch wel even wennen, dat het weer een stuk rustiger is! Ondanks dat het vaak best hard werken was, vond ik het toch erg lekker om weer fysiek bezig te zijn (alhoewel mijn onderrug het de eerste paar dagen wat minder vond… ik waggelde rond als een dronken pinguïn omdat mijn rug zo vast zat).

Gisteren is Tessa hier aangekomen. Tessa komt ook uit Nederland en is hier twee jaar terug voor het eerst geweest, in juli en augustus. Dit jaar komt ze weer helpen op de boerderij, net als ik dus – gezellig om iemand van mijn eigen leeftijd te hebben hier. Ze is hier nooit eerder in de lammertijd geweest, maar wel in het toeristenseizoen waarbij de dagen draaien om de guesthouse; ik ben erg benieuwd hoe dat gaat worden, het is natuurlijk heel wat anders dan de schapen. Maar eerst moeten die laatste paar nog lammeren!

Zonsondergang na een mooie dag (de zon gaat merkbaar later onder – er komen zo’n drie daglichturen per maand bij. Inmiddels is de zon om half twaalf nog steeds niet onder).